Dulu, saya nk
cpat2 jadi dewasa.
Boleh pakai kasut tumit tinggi.
Boleh melaram, mekap2 muka.
Boleh cpat kerja, sbb org slalu tanye cita2 ape.
Boleh pegi mane2 suke.
Boleh bercinta.
Boleh balik rumah lewat malam.
Byk bende lah boleh wat klu dh besa ni.
Lama2, baru saya perasan.
Saya dah x bace komik doraemon, tp magazine cleo.
Saya dah x men masak2 tp mmg masak btol2.
Saya dh lame dpt kunci 21.
Saya dh boleh mengundi.
Saya dh boleh beli minuman keras klu saya nak.
Kawen pon boleh, klu saya nak.
Saya igtkan best jadi dewasa ni.
Saya boleh wat decision sniri, kakak2 saya x boleh marah saya dah.
Saya bukan budak hingusan lg tp mahasiswi universiti.
University saya kt eropah lak tu, x pnah2 saya pk nk pegi oversea.
Klu pegi theme park, seme rides saya boleh naik, xde halangan umor or height.
Dulu saya buat karangan “Saya Seekor Nyamok” tp baru2 ni saya submit essay pasal forensic evidence in courts of law.
Dulu saya mintak papa beli computer sbb nk maen games, tp skarang saya beli computer utk buat assignments n mcm2.
Rupa2nya...
Jadi dewasa ni...
Kene matang.
Kene professional.
Byk tanggungjawab.
Byk masalah, lg byk dr masa remaja dulu.
Byk essay nk kene tulis.
Byk pakai duit.
Xleh byk nanges.
Xleh emo x bertempat.
Kne cari makan sniri.
Kne buat decision, decision, decision.
Kne kawan ngan seme org, biar x same interest pon.
Kne berpada2 kawan ngan kaum adam, perbezaan kaum ni besar maknanya.
And byk lagi la kne, kne, kne, kne, kne.....
No comments:
Post a Comment